Vrijdag 31 december 2010.(oudejaarsdag)
Positie: St. Lucia, Soufrière
Scheepstijd: 10.50 uur, (LT. 09.50 ) (GMT-4)
Vanmorgen om 03.00 uur scheeptijd is het anker gelicht en zijn we richting St. Luica gevaren. Op dit moment worden de ankers uitgegooid en de achtertrossen aan de steiger bevestigd. Een operatie die nogal chaotisch verloopt door de inbreng van de kwartiermeesters.
Donderdag 30 december 2010.
Positie: St. Vincent, Barrouallie
Scheepstijd: 22.00 uur, (LT. 21.00 ) (GMT-4)
Rond 07.00 scheepstijd zijn we vertrokken uit Port Elizabeth en hebben koers gezet naar het eiland St. Vincent, alwaar we omstreeks 11.30 uur ten anker zijn gegaan voor de plaats Barouallie. Het heeft enige tijd geduurd voordat we goed lagen. De bedoeling was om met twee voorankers en een achtertros aan de steiger te gaan liggen, maar de diepte en de stroming zorgde er voor dat dit niet werkte. Dus dan maar op een anker.
Het dorpje Barrouallie is dorpje ingeklemd tussen twee bergruggen en er valt weinig te beleven. Dit gebied is nog niet echt ontdekt door de toeristenindustrie. Er zijn alleen wat lokale barretjes en wat supermarktjes en een bank. Verder is hier niets te beleven. Het eiland is ontzettend groen en de voornaamste inkomsten van het eiland worden verkregen door landbouw. Arm en heel arm wonen hier door elkaar. De Werkloosheid is hoog. We zien overal mannen langs de kant hangen voorzien van rum, bier en een joint.
Op het programma staat een excursie met Uncle Sam. Een oude, mank lopende grijze man, met scheve tanden en die slecht te verstaan is. We worden door hem in twee busjes opgehaald, waarvan één de leeftijd van Uncle Sam had. Zo afgereden als dit busje was. De wegen op het eiland zijn best goed berijdbaar, (als je tenminste kunt rijden) ze zijn zeer steil en de bochten zijn scherp. De eerste stop is in Walliabou Bay. Hier is de voormalige filmset van de “Pirates of the Carabian” met in de hoofdrol Johnny Depp. Net als in Barrouallie is het hier ook niet toeristisch. Je wordt er niet lastig gevallen met souvenirs en de toegang is gratis. Het is een mooie baai maar de Filmset wordt niet onderhouden en raakt derhalve in verval. Na een halfuurtje rond te hebben gekeken, hup het busje in en op naar het avontuur. Op de Slingerweg bewijst Uncle Sam dat hij niet echt over verkeersinzicht beschikt. Op het laatste ogenblik ontwijkt hij landveschuivingen en tegenliggers. De eerst volgende stop is Chateaubelair bij Richmond Beach. Daar genieten we de lunch in een prachtig gelegen restaurant. Het restaurant bied uit zicht op zee en het klappen van de golven op het strand maken het dat we mekaar nauwelijks kunnen verstaan. Waren we gewend aan mooie witte stranden. De stranden op dit eiland zijn zwart. Dit komt door de Vulkaan “La Souffrière.
Tijdens de lunch wordt het restaurant in het bezit genomen door politieagenten en militairen en blijkt dat de 1e minister (Ralph Everard Gonsalves) van St. Vincent hier op verkiezingstournee is.
Na de lunch verder over de steile wegen richting de “Dark View Falls”. Een schitterend bosrijk gebied met een mooie Waterval. Mede aangelegd door de Europese Unie in het kader van de ontwikkeling van het Eco-toerisme. Na dit bezoek met Sam weer terug naar Barrouallie en de boot op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten