Dinsdag 04 januari 2011.
Positie: Martinique, St. Piere
Tijd: 22.30 uur, (LT) (GMT-4)
Over de N3 en de D1, gelegen op het Noordelijk deel van het eiland, gereden naar het stadje st. Piere, aan de west kust. De rit over de N3 en deD1 was fantastisch. De natuur is hier nog ongerept en ontzettend groen. Het klimaat is heerlijk te noemen met 21⁰C .
St.Piere was in de 19e eeuw het economisch centrum van Martinique, met zijn 30.000 inwoners kon men spreken van het Parijs van de Carbian. De stad beschikte zelfs over een elektrische tram. In 1902 kwam er abrupt een einde aan de welvaart van St. Piere. De vulkaan Pelee verwoeste met een enorme gaswolk alles en iedereen in de stad die op zo’n 8 km van de vulkaan is gelegen. Het is daarmee een van de meest verwoestende natuurrampen geweest. Geen ramp zo mooi de verhalen.
Iedereen overleefde de ramp niet behalve de wegens smokkel gearresteerde “CYPARIS” hij verbleef in de plaatselijk gevangenis en werd 4 dagen na de ramp gevonden door een pater. Na hersteld te zijn trad CYPARIS op als act in het Amerikaanse circus “Barnum”
(Deze kennis opgedaan in het plaatselijke museum dat gewijd is aan deze ramp en de eerdere uitbarstingen. Te bezoeken tegen betaling van € 3,-- )
De vulkaan is nog steeds seismisch actief maar heeft sinds 1929 geen uitbarstingen meer gekend.
Na de lunch besloten om de vulkaan eens nader te gaan bekijken. Dus op naar de voet van de berg het plaatsje Morne-Rouge, waarop 800 m hoogte het pad naar de top van Montange Pelee ligt.
Nu we toch zo dicht bij waren zijn Fred en Willem-Otto op expeditie naar de top gegaan. (Alleen wijze mensen blijven beneden.)
Dit eiland kenmerkt zich door plotseling opkomende regenbuien, die kort maar zeer hevig kunnen zijn. Als je dan op expeditie gaat zorg dan voor voldoende droge kleding, voor het geval dat. Onze beide helden waren daar niet op voorbereid en kwamen tot op het bot toe nat weer beneden aan.
Via, Via hadden wij vernomen dat de mooiste zonsondergang plaats vind op de scheiding van de Caribischezee en de Atlantische Oceaan. Om 17.30 uur zou de zon ondergaan en zijn wij onderweg gegaan naar Basse-Point alwaar dit alles te zien zou zijn. Viel wat tegen al hoewel de plek magnifiek is.
Via de N1 weer terug naar st. Piere, waar s’avonds geen toeristen zijn of althans heel weinig. En dat is te merken in de prijzen voor nog geen € 70,--, (voor drie-personen) is dit op dit voor de rest peperdure eiland een meevaller.
Via de N2 langs de kust van St. Piere terug naar Fort de France teug naar het hotel daarbij afscheid nemend van Willem-Otto onze ex-Kwartiermeester.
Maandag 03 januari 2011.
Positie: Martinique, Chateau Dubuc (Presqu ‘Ile de la Caravelle)
Tijd: 22.30 uur, (LT) (GMT-4)
Vandaag onze eerste landactiviteit. Samen met Johan & Pierewiet en de ex-kwartiermeester Willem-Otto een bezoek gebracht aan de ruines van het Chateau Dubuc. Een oude suikerplantage waar middels een tentoonstelling is te zien hoe slaven het suikerriet verwekten en hoe ze daar leefden. Het chateau maakt deel uit van een groter natuurpark en is uitstekend onderhouden. De temperatuur tijdens ons bezoek was zo”n 40⁰C en zo voelde het ook. Tijd om een duik te nemen in de hoge golven van de Atlantische oceaan op Pointe de l’Anse Étang.
Na deze verkwikkende duik in het lekker zeewater met zijn hoge golven hebben we de lunch genoten in een typisch Creools restaurant, waarna we terug zijn gereden naar Fort de France om definitief afscheid te nemen van de “Eendracht” die om 17.00 uur haar trossen losgooide voor haar volgende reis.
Zondag 02 januari 2011.
Positie: Martinique, I’Anse Mitan (Les Trois-Ȋlets)
Tijd: 22.30 uur, (LT) (GMT-4)
Onze eigen tip ter harte genomen en samen met een nieuwe opstapper van de “Eendracht” naar het vliegveld gereden om een auto te huren. Een taxiritje vanaf de haven naar het hotel in Les Trois-Ȋlets, z’n 25 km kost € 80,-- op de taximeter en zonder € 50,-- na lang onderhandelen. (We waren echter niet van plan om de taxi te kopen)
Nadat we de nieuwe opstapper terug hadden gebracht naar het schip en onze bagage hadden opgehaald begon de zoek tocht naar ons appartementencomplex. Na enig speur werk en enkele malen verkeerd te zijn gereden het toch gevonden. Het appartement biedt een fraai uitzicht over de baai Fort de France en we kunnen in de verte de “Eendracht” zien liggen.
Na ons zelf geinstaleerd te hebben, zijn we met drie overige ex-opvarende van de “Eendracht” nog wezen eten in een prachtig restaurant met zich op de baai Fort de France.
Positie: Martinique, Fort de France
Tijd: 14.00 uur, (LT) (GMT-4)
Vanmorgen omstreeks 08.00 uur, zijn we met behulp van een loods de haven van Fort de France binnengelopen en zijn afgemeerd aan de passagiershaven. Na het laatste ontbijt de hut waar we de afgelopen vijfweken hebben door gebracht ontruimd en schoongemaakt en de koffers en tassen op het achterdek geplaatst.
Na de koffie de stad Fort de France bezocht. Aankomen op een zondag is geen goed idee want alles is gesloten en ook het openbaar vervoer is beperkt. Alleen bij de Kathedraal zag het zwart van de mensen die de ochtend mis wilde bij wonen. Het was zelfs zo druk dat de mensen op straat stonden om het te volgen. Omdat we bemerkt hadden dat vervoer hier een probleem zou kunnen worden zijn we even bij het plaatselijke politiebureau wezen informeren waar een autoverhuurbedrijf zit. Ergens in de stad maar gesloten. Alleen bij de luchthaven zijn de autoverhuurbedrijven op zondag geopend. (TIP: Huur bij aankomst in Martinique gelijk een auto, zonder auto is verplaatsen een dure grap)
zaterdag 01 januari 2011. (nieuwjaarsdag)
Positie: Martinique, Point Pimantèe
Tijd: 22.00 uur, (LT) (GMT-4)
Om 08.00 uur, is het anker gelicht en zijn de trossen los gegooid met hulp van Miquel de man die ons gisteren de hele dag van het schip naar de wal heeft overgezet. We hebben koers gezet naar Martinique, waar we nog eenmaal voor anker gaan en onze laatste nacht op zee zullen door maken.
Onderweg naar onze een na laatste bestemming is iedereen die morgen van boord gaat bezig met het pakken van zijn en/of haar spulletjes.
Rond 15.15 uur gaan we voor anker bij Point Pimantèe, waar we de traditionele Nieuwjaarsduik zouden maken en met z’n allen de letters UNOX zouden formeren. Door de sterke stroming heeft dit alles niet kunnen plaatsvinden en hebben maar 3 man het water gezien met een oranje muts. (waaronder ondergetekende)
Of we nog niet voldoende vet gemest zijn deze vijf weken tot slot nog het afsluitende captains-dinner. Dit keer ook niet echt een diner maar schalen met kleine hapjes, met producten die we de afgelopen weken al meerdere keren voorbij hadden zien komen en andere vormen. (Kliekjesdag)
Rond deze tijd loopt het feest ten einde en zal morgen om 4 uur het anker voor ons voor de laatste maal worden gelicht.
